Cultuurschok

Vrijdagmorgen 21 november 5uur s’ochtends vertrok ik in de stromende regen vanuit Oranje naar Brussel om via Zurich naar Delhi te vliegen en Rein en Maaike te ontmoeten in India.
Nu is een ontmoeting met hun altijd iets waar ik me mentaal op probeer voor te bereiden.
Het ongenuanceerde zwart / wit denken van Rein en de kritiekloze goedkeuring daarvan door Maaike is voor mij elke keer een beproeving.
Maar ja…. Ik hou van ze en je gaat dan toch maar.
Ik had mij in het vliegtuig voorbereid door het lezen van de gebroeders Karamazow van Dostoijevsky .
In dit prachtige boek worden alle uitersten van de menselijke soort beschreven en neemt je mee tot daar waar het denken niet langer een nuttig instrument is.
Kortom Rein en Maaike konden mij niet meer verrassen.
Daar stonden ze dan, vrijdagnacht om half drie op het vliegveld in Delhi.
Hé Kraai en het bekende fluitje van Rein waren de herkenningstunes en we vlogen elkaar om de hals.
Ze hadden een taxi geregeld om ons naar het hotel te brengen en we liepen naar buiten om deze te vinden.
Vanaf dat moment kwamen we in een niet aflatende poel van geluid en uitlaatgassen terecht.
Een eindeloze stoet van door elkaar krioelende mensen, taxi’s, riskja’s, brommers, koeien, paarden met karren in een verkeerssituatie waarin geen regel te ontdekken valt en waarin bovendien alles wat maar een claxon heeft voortdurend toetert.
Ik merkte al meteen dat de reis Maaike en Rein goed had gedaan.
Rein heel vertrouwd voorin de taxi; godver de godver, als die gozer maar niet denkt dat ie ons teveel kan laten betalen.
Maaike: nee, want dat proberen ze allemaal, je wordt er echt knetter gek van, fuck man.
Ik geloof dat we twee uur in een taxi hebben gezeten voor 80 euro cent maar dat terzijde.
Dit ritueel zou zich de komende dagen nog vaak herhalen.
Delhi barst van de vriendelijke mensen die overwegend straatarm zijn en je van alles willen verkopen voor weinig.
Ze wonen in piepkleine huisjes in propvolle steegjes wat ondanks de geweldige stinkende teringzooi toch iets gezelligs heeft.
Er is geen spoor van agressie of spanning te bekennen en het is bewonderenswaardig dat zoveel mensen op een kluit zich zo vriendelijk en ontspannen weten te gedragen.
Toch is er ook veel ellende te zien zoals moeders met een baby op de arm die om geld vragen of zwaar gehandicapte en vervuilde mensen die op straat leven.
Hele kleine kinderen die wat kunstjes doen en dan hun hand ophouden of een man met een testikel zo groot als een ballon en daar een kleine vergoeding voor vroeg.
Uiteraard was ik na twee uur Delhi al mijn geld kwijt maar heb vervolgens van Rein geleerd hoe je hier mee om moet gaan.
KSST…KSST, VORT !! nou weg weezn en rap een bitje, dat werkt .
Veel Indiërs spraken me direct aan met de vraag: you are from Holland ?
Aanvankelijk dacht ik dat het met mijn lengte te maken had maar gaande weg werd me duidelijk dat het onze opvatting m.b.t. het geven van geld betrof.
Gelukkig is er bier te koop en kunnen we heerlijk lachen om ons zelf en is het natuurlijk vreselijk gezellig om samen een biertje te drinken.
Volgens Maaike en Rein ben ik gek dat ik voor vier dagen naar India kom en ik ontken het niet.
Toch moeten we de volgende dag maar op reis om het zevende wereld wonder te zien: de Taj Mahal.
Het is tweehonderd kilometer en we doen er de hele dag over.
Het verkeer is een voortdurende puzzel en je kijkt je ogen uit wat je onderweg tegen komt.
Knap hoe Rein zich er doorheen slaat en het feit dat hij koelbloedig over een nietsvermoedende hond heen reed zij hem dan ook vergeven.
De familie van de hond heeft wraak genomen door s’nachts een concert van een uur te geven vlakbij het hotel waar we met ons drieën op een kamer slapen.
Vandaag dus de Taj Mahal, een zinloze opeenstapeling van wat stukken marmer die een koning in twintig jaar tijd door twintigduizend mensen heeft laten bouwen voor zijn overleden vrouw.
Uiteraard met de geijkte ui op het dak.
Ik verlang alweer terug naar de sloppenwijken.
Maaike en Rein zijn op dit moment hun auto aan het reorganiseren, het was zo’n puinhoop, je werd er helemaal hartstikke gek van, echt waar, fuck man.
Ik stop ermee en reis morgen weer naar Holland.
Ik ben blij dat ik dit stukje van de wereld en Maaike en Rein heb gezien.
Maar ik ben bang dat als ze dit lezen zullen zeggen KSST, KSST, VORT !! en nou wegweezn en rap een bitje.

Kraai.