Van diepe wateren naar de lage landen

In Bangkok hebben we tijdens een biernachtje Babet en Bart al eens aan de telefoon gehad en zij smeekten ons onze terugreis 9 dagen eerder dan gepland te beginnen. Dit in verband met Slowlands, een festival dat ze in het Havenkwartier organiseerden. Al in Kota Kinabalu op Borneo gingen wij het kantoor van Air Asia binnen en volgens de baliemedewerkster daar konden we onze vlucht omboeken voor 350 euro p.p. Met rood aangelopen hoofd stond ik de lowcost carrier te vervloeken. Van dat geld koop je een retourtje Amsterdam-Bangkok in het hoogseizoen. Ik kon niet bij mijn internetboeking, omdat een Nederlander van een reisbureautje in Bangkok onze vlucht heeft geregeld en dus besloot ik in een laatste poging hem te bereiken. Dit lukte en hij kon voor veel minder geld online onze vlucht omboeken. We besloten dit te doen en het geheim te houden voor het thuisfront. We verheugen ons nu al op die hoofden als ze ons aan zien komen!

Maargoed, eerst hebben we nog een paar dagen op de Bunaken op Sulawesi te gaan en die vullen we met snorkelen tot we erbij neervallen. De laatste ochtend gaan we om 7 uur met een bootje mee om dolfijnen te spotten. Na een eind varen zien we allemaal bootjes met vissers bij elkaar liggen. Hier moet het zijn! Als we dichterbij komen, zien we honderden dolfijnen. Niet van het soort dat we in India gezien hebben, maar van het bewegelijke en springerige soort. Wat kleinere dolfijnen die zich en masse als een speer door het water bewegen en die regelmatig metershoog boven het wateroppervlak uitspringen. Het is een geweldig spektakel. De vissersboten komen op de dolfijnen af, want waar dolfijnen zitten, zit tonijn. De grotere boten hebben een aantal mannen met hengels achterop zitten en zij halen de ene na de andere tonijn eruit. De armere types hebben een klein motorbootje en achter het bootje hangt een vlieger in de lucht. Aan de vlieger loopt een lijn naar beneden waar het haakje aan zit en hoe ze dan precies die vis vangen, heb ik jammer genoeg niet kunnen zien. Helemaal voldaan keren we terug. We stoppen onderweg nog even bij een rif voor onze allerlaatste snorkelactiviteiten en dan gaan we richting ons ontbijt. Om 3 uur ’s middags worden we per boot en auto naar het vliegveld in Manado gebracht en om 20.00 uur vliegen we naar Kuala Lumpur. Het is nu echt zover: we gaan naar huis. In KL moeten we een nachtje overblijven en we vinden na enige moeite een goedkoop hotelletje in de buurt van het vliegveld. De volgende middag vliegen we naar Londen. Air Asia vliegt nu ook op Londen voor een laag tarief en met zulke tarieven hebben ze geen eerste klas vluchten meer. Het vliegtuig heeft nog wel het gedeelte eerste klas met die enorme stoelen en die adembenemende beenruimte. Om deze toch te kunnen vullen, heeft Air Asia een speciaal tarief. Voor een x-bedrag meer kun je meevliegen in eerste klas stoelen, maar zonder eerste klas service. En we hebben ervan genoten! Zoveel beenruimte hebben we nog nooit gehad. De service is absoluut bagger. Geen flesje water is voor niets, maar dat is uiteraard om de scherpe prijzen te kunnen waarmaken. Totaal relaxed komen we na 13 uur vliegen rond middernacht aan op London Stansted. De volgende ochtend moeten we al om 05.30 present zijn voor de volgende en tevens laatste etappe naar vliegveld Eindhoven. We willen toch graag een paar uur gestrekt en informeren naar een hotel in de buurt. De enige beschikbare optie is een Country Hotel, twintig minuten rijden van Stansted. Bij aankomst liggen we in een deuk. Engelser kan het niet. Bloemetjesbehang, - tapijt en –servies en verder alle truttigheid die je maar kunt bedenken. We slagen erin een oogje dicht te doen en om 5 uur rijden we voor dag en dauw door een prachtig Engels landschap terug naar Stansted. De vlucht stelt uiteraard niets voor en om 9 uur in de ochtend zetten we weer voet op vaderlandse bodem. De trein- en busreis van Eindhoven naar Deventer duurt door werkzaamheden erg lang, maar uiteindelijk arriveren we in de koekstad. We lopen meteen naar de garage achter het station waar Carlos geparkeerd staat. Hij is drie dagen geleden door Pierre opgehaald in de haven van Rotterdam en maakt het goed. Hij ruft alleen verschrikkelijk door de chemische troep die ze er in Bangkok in hebben gespoten. Dit om alle bacteriën te doden. Het lijkt wel of er fruit ligt te rotten. Maargoed, op naar het Havenkwartier! Bart en Babet zullen wel volop aan het bouwen zijn voor het festival, wat de dag erop plaats gaat vinden. We rijden met Carlos het terrein op en ik zie Bart denken ‘Wie rijdt er nu in de auto van Rein en Maaike rond?’ Hij weet dat Carlos al terug is, maar verwacht ons pas over 9 dagen. We komen dichterbij en ik zie aan zijn gezicht dat hij me ziet zitten, maar dat hij het niet kan geloven. Pas als ik uitstap, wordt het hem duidelijk dat we er echt zijn en vliegen we elkaar in de armen. Als even later Babet ook nog met een smoes gelokt wordt, is het feest compleet. We laten ze achter in verslagenheid en vervolgen onze surprisetour. Verbaasde blikken van familie en vrienden als ze ons onverwacht weerzien. Echt onbetaalbaar! Aan het einde van de dag gaan we naar de plek waar onze reis een jaar geleden begon: camping de Worp. Zowel ons huis als atelier is nog steeds verhuurd, dus we moeten nog even kamperen. We klappen de tent open en gaan maar eens de stad in voor een welverdiende pint. Iedereen vraagt ons het hemd van het lijf en het is leuk om ze allemaal weer te zien. ‘Wat vonden jullie het mooist?’, ‘Hebben jullie nog wat gevaarlijks meegemaakt?’, ‘Hoe is het met jullie relatie?’, ‘Heeft de auto het gehouden?’. Deze vragen passeren tot in het oneindige de revue en het wordt laat. Erg laat. De volgende dag gaan we naar het Slowlands festival, wat een enorm succes is. Ik ben supertrots op de organisatoren! We blijven een week op de camping staan, waar in het weekend ook onze vrienden met tenten en campers arriveren. Het zijn dezelfde mensen met wie we naar Lowlands gaan en het is erg gezellig. Na het weekend kunnen we in het huis van mijn broertje Len, want die is voor twee maanden naar Canada vertrokken. Het is wel even prettig om in een echt huis te zitten. We verwachten daar nog lang te zitten, want een paar dagen na onze terugkomst krijgen we verschrikkelijk nieuws. Het vierjarige dochtertje van de mensen die voor een jaar ons huis huurden, is acuut opgenomen in Groningen vanwege een tumor in de nieren. Wij verwachten dat het laatste waar ze mee bezig zijn een verhuizing is en hebben daar ook begrip voor. We vallen ze dus ook verder niet lastig en gaan naar Lowlands. De programmering is niet super dit jaar, maar we vermaken ons opperbest. We staan met een mannetje of 12 op de campercamping en hebben daar van steigermateriaal zelfs een eigen damesplee gebouwd. We zien veel mensen die we lang niet hebben gezien en hebben een erg goede tijd (zie de foto’s, haha!). Op maandag rijden we totaal vermoeid maar voldaan terug naar Deventer. Tijdens het weekend hebben de mensen die in ons huis woonden er ondanks hun zorgen om hun zieke kind voor gezorgd dat alles op tijd leeg en schoon is opgeleverd. We slepen een matras uit de schuur en ploffen neer. We zijn weer thuis!

Tot slot willen we al onze lezers bedanken. We komen erachter dat heel veel mensen ons gevolgd hebben op deze site. In het bijzonder willen we de volgende mensen bedanken, die een berichtje op onze site achterlieten. Ook al was het misschien in hun ogen een nietszeggend klein berichtje, ons heeft het altijd erg goed gedaan wat van het thuisfront te horen. Mensen, bedankt!

In Order of Appearance:
Paulus
Duck
Andrea
Gerrit
Els
Lies B.
Bart
Douwe
Ineke
Pierre
Lies v. D.
Henk
Jaqueline
Kraai
Jeannette
Matmat
Lotte
Nina
Harco
Ankie
Fam. Schoneveld
Maj
Kees
Annet
Dylan
Jan B.
Margot
Jannie
Coco, Dede, Juju
Antoinette
Karin
Hemmy
Len
Wim v. D.
Babet
Karijn
Sylvia
Rutger-Jan
Gijsbert
Monique
Chris
Willem
Frank
Claudia
Patrix
Michel
Femke
Allard
Gerrrit K.
Ely
Frans
Leontien
Wies
Erik
Paula
Juul
Wende
Babette R.
Joze
Bernard
Rina
Ries
Dirk de rattenvanger
Tom W.