Schiereiland Gallipoli

We gaan nu terug naar de eerste wereldoorlog. Op het schiereiland Gallipoli hebben de Engelsen en Fransen met behulp van Indiërs, Australiërs en Nieuw Zeelanders getracht de zeer strategische zeestraat van de Zwarte naar de Middellandse zee in handen te krijgen en later Istanbul in te nemen. Op 25 april 1915 zijn de Engelsen en Fransen aan wal gegaan en dachten de Turken snel onder de voet te lopen. Het kwam allemaal niet zo uit en door miscommunicatie en onderschatting van de tegenstander liep alles vast in een kleine baai waar ze zich ingroeven. Een mini Verdun en 9 maanden en plus minus 120 duizend doden later (van beide kanten) zijn ze weer vertrokken. De Engelsen kwamen tegenover kolonel Mustafa Kemal (later Attatürk) te staan, die dit doortastend en met veel heldenmoed van zijn manschappen klaar speelde. De Fransen en de Engelsen hadden ook niet zo goed samen gewerkt, omdat dat nu eenmaal niet in hun aard ligt. Attatürk is er heel beroemd om geworden en het schiereiland waar het heeft plaats gevonden is nu een soort bedevaartsoord. Overal herdenkingsmonumenten, kerkhoven en musea. Wij hebben het geluk dat het uitgestorven is vanwege de ramadan. We zijn letterlijk alleen en musea zijn dicht en er is geen auto op de weg.
Attatürk heeft later vanuit het Ottomaanse rijk het huidige Turkije gecreëerd. Hij was voor zijn doen erg modern, voerde het alfabet in en koppelde de Islam los van de politiek. Hij heeft wel vergeten dat er nog Koerden in Turkije waren en vergeet de Armeense kwestie niet. Het is allemaal boeiend om te lezen en er dan ook daadwerkelijk sporen van terug te zien.
Op het puntje van het schiereiland hebben we onze eerste echte offroad-ervaring gehad. We reden over een strand op zoek naar een camping waar we ons lekker ingroeven, net als de Engelsen. We konden ons nieuwe schopje al fijn gaan gebruiken. Er waren gelukkig nog Fransen op het strand die ons adviezen gaven. Een minuut lucht uit de bandjes laten lopen en Carlos reed op eigen kracht weer netjes weg. We hebben gewoon naast het strand wild gekampeerd. Het was heel lekker rustig en we hadden toch alles bij ons wat we nodig hadden.
De volgende dag zijn we met een pont over de Dardanellen naar Canakkale gevaren, waar we voor het eerst vaste voet aan wal zetten in Azië.