De eerste week

Voor we ons verhaal dan eindelijk beginnen, ff dit: wanneer je ons wel wilt volgen, maar geen zin hebt steeds te checken of we wat geschreven hebben: meld je aan voor de mailinglist onder het kopje Blijf op de hoogte links onderaan deze pagina. Dan krijg je een mailtje als er wat nieuws is. Wel zo handig!


En dan nu de eerste week! Allereerst voor diegenen die ons afgelopen dinsdag kwamen uitzwaaien: dank! Ook voor de cadeaus trouwens... Het is niet gelukt de volgende dag te vertrekken, dus het is donderdag geworden.
Op naar Munchen voor ons Carnet de passages, het document waarmee je in een aantal door ons te bezoeken landen met een eigen auto de grens over komt. We besluiten dat we met Carlos op een stadscamping gaan staan en aangezien we tot maandag moeten wachten op ons Carnet, lijkt het ons goed nog wat voorbereidingen te treffen voor onze trip. We komen er namelijk achter dat we best nog een week aan Carlos hadden kunnen prutsen, inkopen hadden kunnen doen, etcetera. Maargoed, Munchen telt 2 zeer goede outdoorzaken en een belabberde doe-het-zelf-zaak, dus wat willen we nog meer? Munchen zelf hebben we op een pizzeria na nauwelijks gezien, maar we voelen ons maandag bij vertrek al een pietsie beter voorbereid en Rein (die met een snotkop liep) voelt zich ook al wat fitter. Hij heeft als laatste daad de trekhaak van Carlos geschroefd (20 kg. en een in-de-weg-zitter voor de echte offroad-rijder). Dat hadden we thuis op zich ook best kunnen doen, want dan hadden we hem niet per post naar Nederland hoeven sturen...
Op naar Oostenrijk! Rein is daar al menigmaal van een piste geknald op de ski's en ik heb in mijn leven nauwelijks een berg gezien. We besluiten te overnachten in Solden, een plaatsje in Tirol. Daar gaan we de volgende dag met de lift naar boven tot 3000 meter en ik moet zeggen: WOW! Van mij hoefde het nooit zo; die lallende types op de latten dik aan de lat in een foute apres-ski bar. Rijendik wachtend op de lift en dan gezamenlijk van zo'n berg stuiterend. Op zich denk ik daar nu nog redelijk hetzelfde over, maar wat ik daar in Tirol zag overtreft alle laffe bulten die ik in mijn leven heb gezien. En daarbij was het prachtig helder weer en het weinige volk dat er was, bestond uit natuurminnende, in North Face en Jack Wolfskin gehulde wandelaars.
Op naar Italie! Er is echter nog wel een bergpas te nemen en dat is precies het nare: ik schijt 7 kleuren bagger voor het nemen van (haarspeld-)bochten bergafwaarts. Ik heb geen hoogtevrees, ga in elke kermisattractie (als het maar hoog en hard is), maar een berg af met de auto? Nee! Maargoed, om van je angsten af te komen, moet je er gewoon induiken. En dat is ook precies wat we vandaag gedaan hebben. Rein heeft speciaal voor mij gereden als een slak die afremt in de bochten en hopelijk ga ik dit soort ritten gedurende de reis ook zelf vanachter het stuur beleven. Het is onvoorstelbaar: in de ochtend nog met 8 graden celcius op een berg in Oostenrijk en om 21.30 uur aan het Gardameer. Het is dan zeker nog een graad of 23 en we hebben net gekookt en gezwommen. Nu genieten we hier samen met ontelbare Duitsers, Italianen en Nederlanders van deze mugrijke avond. Morgen vroeg op en dan weer door!